​

Oké hierin moet ik gaan beschrijven wie ik ben, lastig.
laat ik eerst beginnen waarom mijn Blog "Leven als een Zebra" heet.

 

Ik heb een chronische ziekte die Ehlers Danlos Syndroom heet wij hebben als logo een Zebra, want de term "Zebra" wordt in de medische wereld toegewezen aan mensen met een zeldzame aandoening.
dit heeft te maken met het feit dat als je hoefgetrappel hoort het niet gelijk een paard hoeft te zijn!

Ik heb 15 jaar gedaan om eindelijk een diagnose te krijgen omdat de meeste artsen gelijk de makkelijkste oplossing zochten voor een groter probleem.
In de 15 jaar heb ik geleefd alsof het aan mij lag, alsof ik me aanstelde iedereen had wel pijn, misschien zat het tussen mijn oren en ga maar door.  Niet alleen ik dacht dit maar de mensen om mij heen Familie en Vrienden wisten het ook niet en duwden het opzij.

Maar eindelijk na 15 jaar zat ik na allerlei onderzoeken bij een arts die net was afgestudeerd en gelijk zei ik weet wat je hebt, je hebt Ehlers Danlos Hypermobiliteits Syndroom.
Bij thuiskomst gelijk googlen en ineens alle puzzelstukjes vielen op hun plaats, alle gebroken botten, gekneusde gewrichten en gescheurde spieren alles klopte.

En toen was ik ineens "ziek" het was echt.
Alles over hoe ik mij toen voelde en wat er de dagen/weken en maanden daarna afspeelde schrijf ik in een blog.

 

Maar wie ben ik dat was hier de vraag:

 

Ik ben Kim, dochter van twee geweldige ouders, zusje van twee grote beschermende broer, tante van een geweldig meisje en jongen. 
Ik werk niet maar doe van alles wat ik wel kan, schilderen, lezen, vriendinnen helpen en vooral een luisterend oor voor velen.

 

Ik heb mij dit jaar voorgenomen om niet bang te zijn voor nieuwe dingen, angstige dingen te ondernemen, en ieta veranderen in mijn leven.
Deze blog is stap 1 want ik ben er wel eerder een gestart maar durfde nooit eerlijk te zijn over wat ik voelde, wat er speelde. Want kan schrijven hoe slecht mijn dag is en wat er allemaal fout gaat en de dag daarna kan ik jullie vertellen wat voor leuke dingen ik allemaal heb gedaan en dat is dubbel. En vooral was het als ik het schrijf en in de wijde wereld gooi is het waar iedereen die het wilt lezen kan het lezen. en mij in stilte bekritiseren of natuurlijk niet in stilte.

Maar vanaf nu geen masker meer op, vanaf nu geen woorden of gevoel meer in houden, dit is mijn jaar om weer te worden wie ik was. Iemand die deed wat ze wou, niet nadacht over wat iedereen dacht, die gewoon het leven leeft die ze wilt, en ondanks dat mijn aandoening mij heel erg beperkt wil ik dit wel gaan doen!!!

 

Dus hierbij welkom in mijn Leven als een Zebra!