Dit is wel een woord wat mij perfect omschrijft, chaotisch!!!
Deze week was ook chaotisch en niet omdat het moet maar omdat ik mezelf gek maak met van alles.
We begonnen maandag met intake gesprek revalidatie arts in Haren, want heb in overleg met Huisarts vorig jaar besloten om weer terug te gaan voor een revalidatie traject.
daar las ik deze geweldige quote op de muur:
"Durf maar stil te staan bij wat jou beweegt en raakt"
Heb anderhalf uur bij de arts gezeten, alles vergeleken met 2 jaar terug.
Mijn antwoorden op de vragen, maar ook het lichamelijke onderzoek weer gedaan.
En daar kwam wel duidelijk uit dat mijn onderrug, heupen en knieen toch echt slechter zijn geworden.
Bij elke beweging die hij met mijn knieën en heupen maakte voelde ik en hoorde hij het gewoon overschieten. Maar toen ik vertelde dat ik ook wil gaan verhuizen dus misschien niet bij hun ging revalideren ging hij gelijk kijken welke artsen in mijn eventuele nieuwe woonplaats geschikt waren.
Hij gaat mij nu doorverwijzen naar een revalidatiearts in Heerenveen, maar ook voegt hij een heel behandelplan toe die we samen met fysiotherapeut daar hebben bedacht. Zodat ik niet alles nog een keer hoef te doorlopen en dat we gelijk bezig kunnen met het belangrijkste en dat is vertrouwen in mezelf en mijn lichaam terug vinden.
Dus dat was een fijn en goed gesprek, maar toch 's avonds niet in slaap kunnen komen door het geduw aan mijn lichaam die dag.
Dinsdag kreeg ik de uitslag van de bloedonderzoeken, die waren helemaal perfect!!!!
Dus ik dacht yes eindelijk goed nieuws, maar daar achteraan kwam je moet een formulier ophalen deze week en afspraak maken bij de cardioloog voor een holterkastje want we moeten toch uitsluiten dat je hart goed is.
En dan komt de stress, spanning en angst. Ik heb ook het syndroom van Tietze
(Wat is het syndroom van Tietze? De borstkas is opgebouwd uit ribben die via kraakbeen structuren aan het borstbeen zijn verbonden. Dit buigzame kraakbeen zorgt ervoor, dat de borstkas flexibel kan bewegen bij de ademhaling. Dus opzwellen bij het inademen en weer inkrimpen bij het uitademen. Bij de ziekte van Tietze raakt dit kraakbeen ontstoken. Daardoor zwelt het onder het borstbeen op. Dit een vervelende pijn veroorzaken. De pijn neemt toe tijdens het hoesten, niezen, bewegen en zuchten. Meestal treedt de pijn aan één kant van de borstkas op. Ook kan er een rode en pijnlijke plek op de borst ontstaan)
Maar ik had altijd alleen links aan de zijkant aan mijn ribben, maar het kan natuurlijk doorgaan naar de rest van de ribben maar je hart zit daar ook, dus nu elke keer al sik een steek voel of iets schrik ik, dus hopen dat ik snel terecht voor het holterkastje geeft iets rust.
Maar aangezien ik ook nog steeds wil rvehuizen en ik een persoon ben die de domste dingen wil bewaren want misschien heb je ze ooit nog nodig. Dacht ik nee!!!!
We gaan uitzoeken en mezelf verlossen van alle bag van de afgelopen jaren.
Ik las ergens over de KonMari methode, die bestaat uit twee stappen Opbergen of Weggooien.
De vraag die je bij alles stelt wat je tegenkomt met uitzoeken is "Does it spark Joy?" "Geeft het me een blij gevoel?" Antwoord dan hou je het, is het antwoord Nee dan kan het weg.
En als ik dan kijk wat ik allemaal heb bewaard en als ik eerlijk ben doet het me niks, maar toch was er een moment dat ik het nodig had.
Maar heb nu in mijn hoofd ondanks dat het nog chaotisch is wel rust, door afstand te nemen van dingen die me vasthielden in het verleden.
Momenten die me herinnerde aan de dingen die ik toen wel kon, misschien hield ik het daarom ook wel.
Zelfde met mijn Hakschoenen die kunnen niet weg, en gebruik ze nu als accessoires elke keer een ander paar in de kast!
Maar afstand nemen van het verleden en dingen die je herinnerde aan wie je ooit was voelt bevrijdend alsof er een nieuwe ik gaat komen, en dat ik daar eerst ruimte voor moet creëren.
Maar aangezien ik ook nog steeds wil verhuizen en ik een persoon ben die de domste dingen wil bewaren want misschien heb je ze ooit nog nodig. Dacht ik nee!!!!
